Samoloty sportowe RWD-6 i RWD-9

W 1931 r. w Warsztatach Sekcji Lotniczej KMSPW na Okęciu rozpoczęto prace nad projektem samolotu RWD-6, przeznaczonego do udziału w III Challenge 1932 r. W czerwcu 1932 r. samoloty były gotowe. Pierwszy egzemplarz RWD-6 oblatał 3 czerwca 1932 r., J. Drzewiecki na lotnisku Okęcie w Warszawie. Samoloty miały numery fabryczne 55, 56 i 57 i otrzymały znaki rejestracyjne SP-AHL, -AHM i -AHN. Pierwszy egzemplarz, pilotowany przez J. Drzewieckiego, był pokazany 18-19 czerwca 1932 r. na Międzynarodowym Mityngu Lotniczym w Warszawie.
W Challenge’u 1932 wzięli udział m.in.: kpt. pil. Franciszek Żwirko i inż. Stanisław Wigura na SP-AHN (nr konk. 06) i kpt. pil. Tadeusz Karpiński na SP-AHL (nr konk. 04). Challenge 1932 (11–28 sierpnia 1932 r.) obejmował próby techniczne i lot okrężny na trasie: Berlin – Warszawa – Kraków – Praga – Brno – Wiedeń – Zagrzeb – Vincenza – Rimini – Rzym – Florencja – Bellinzona – Turyn – Cannes – Lyon – St. Gallen – Stuttgart – Bonn – Paryż – Deauville – Rotterdam – Dortmund – Hamburg – Kopenhaga – Göteborg – Laholm – Kopenhaga – Berlin (7359 km), a na zakończenie wyścig na trasie 300 km. Do zawodów stanęło 41 samolotów z 8 krajów. Rajd ukończyły tylko 24 samoloty. W rajdzie w czołówce znaleźli się piloci polscy i niemieccy. O zwycięstwie miała rozstrzygnąć konkurencja maksymalnej prędkości. Żwirko i Wigura osiągnęli prędkość 214 km/h i odnieśli zwycięstwo, pokonując najlepszych pilotów Europy.
Rozwinięciem RWD-6 był RWD-9. Projektowanie samolotu przeznaczonego do udziału w Challenge 1934, inżynierowie S. Rogalski i J. Drzewiecki, rozpoczęli w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych na Okęciu w jesieni 1932 r.
W Challenge’u 1934 (28 sierpnia–16 września 1934 r.) wzięły udział 34 załogi z pięciu krajów. Zawody obejmowały próby techniczne i rajd na trasie Warszawa – Królewiec – Berlin – Kolonia – Bruksela – Paryż – Bordeaux – Pau – Madryt – Sewilla – Casablanca – Meknes – Sidi bel Abbes – Algier – Biskra – Tunis – Palermo – Neapol – Rzym – Rimini – Zagrzeb – Wiedeń – Brno – Praga – Katowice – Lwów – Wilno – Warszawa (9538 km). W RWD-9 uzyskano średnią prędkość podczas rajdu: 214 km/h (Płonczyński), prędkość maksymalną na trasie 300 km (Warszawa – Nowosolna – Głowaczew – Warszawa): 255 km/h (Płonczyński), prędkość minimalną: 54,14 km/h (Bajan), start na 8-metrową bramkę: 76,1 m (Bajan) i lądowanie znad 8-metrowej bramki: 76,9 m (Karpiński).
W Challenge’u pierwsze miejsce zajął kpt. pil. J. Bajan z G. Pokrzywką na SP-DRD (nr fabr. 99) „Jan Śniadecki”, nr konkursowy 71, a drugie S. Płonczyński z S. Zientkiem na SP-DRC (nr fabr. 96) „Bebewuer-Lot”95 lat. W roku 1935 trzy RWD-9 zostały sprzedane za granicę.