Grumman F-14D Super Tomcat 1:144

Grumman F-14 Tomcat powstał na zapotrzebowanie US Navy w celu zastąpienia samolotów F-111B i przejęciu roli głównego typu samolotu do obrony floty, wywalczania przewagi powietrznej i prowadzenia rozpoznania taktycznego, później – przez dodanie możliwości przenoszenia bomb – przystosowany został do uderzeń na cele naziemne.

Prototyp F-14 oblatano 21 grudnia 1970 roku. Pierwszy F-14A Tomcat wszedł do służby w 1972 roku. W roku 1976 wyeksportowano siedemdziesiąt dziewięć maszyn do Iranu, który stał się jedynym poza Stanami Zjednoczonymi użytkownikiem Tomcatów. Oficjalne wycofanie maszyny ze służby w US Navy nastąpiło 22 września 2006 roku w Naval Air Station Oceana. Następcą Tomcata został wielozadaniowy F/A-18E/F Super Hornet.

Grumman F-14A Tomcat to dwusilnikowy, dwumiejscowy (kabina w układzie tandem wyposażona w fotele wyrzucane Martin-Baker GRU-7A) pokładowy samolot myśliwski w układzie górnopłatu o zmiennej geometrii skrzydeł, skos skrzydeł jest regulowany automatycznie w granicach od 20° do 68° w zależności od prędkości. Główną bronią Tomcatów były przeciwlotnicze pociski rakietowe dalekiego zasięgu AIM-54 Phoenix o zasięgu 200 kilometrów, naprowadzane aktywnie radiolokacyjnie - pociski te były przenoszone tylko przez F-14. Po lewej stronie kadłuba zamontowano sześciolufowe działko  General Electric M61A1 Vulcan kalibru 20 milimetrów z zapasem 675 sztuk amunicji.

Grumman F-14D Super Tomcat jest efektem serii modyfikacji modelu podstawowego. Główne zmiany zastosowane w tej wersji to zainstalowanie radaru AN/APG-71 oraz zestawu sensorów IRST i TCS. Ogółem zbudowano 37 egzemplarzy samolotów w wersji Grumman F-14D Super Tomcat wprowadzonych do służby w listopadzie 1990 roku.

Zestaw pozwala na złożenie modelu samolotu Grumman F-14D Super Tomcat z dywizjonu VF-101 Grim Reapers stacjonującego w bazie US Navy NAS Oceana w dwóch wersjach:
Grumman F-14D Super Tomcat 163414 / AD-163 (wrzesień 2004)
Grumman F-14D Super Tomcat 164342 / AD-164 (wrzesień 2004)