Fokker Dr. I Richthofen 1:28

Samolot Fokker Dr.I został zaprojektowany przez Antona Fokkera i szefa warsztatu doświadczalnego zakładów Fokkera Reinholda Platza był wolnonośnym trójpłatem z kratownicowym kadłubem krytym płótnem. Gruby profil płatów i ich niewielka rozpiętość zapewniały mu doskonałą zwrotność i wznoszenie. Samolot z dość słabym silnikiem rotacyjnym o mocy 110 KM rozwijał maksymalnie 165 km/h. Z tego względu nie nadawał się do pościgu za szybszymi dwupłatowcami, był natomiast doskonały w walce kołowej. Jego uzbrojenie to 2 karabiny maszynowe LMG 08/15 strzelające przez śmigło. Wyprodukowano 320 egzemplarzy.

Pierwsze dwa egzemplarze maszyny zostały przetestowane przez najlepszych wówczas pilotów myśliwskich: Wernera Vossa i Manfreda von Richthofena („Czerwonego Barona”), których opinia miała decydujący wpływ na wprowadzenie samolotów na front w październiku 1917.

21 kwietnia 1918 Rittmeister Manfred Freiher von Richthofen wystartował na Fokkerze Dr.I z dziewięcioma innymi pilotami z lotniska w Cappy. Grupa nawiązała nad miejscowością Morlancourt niedaleko Sommy walkę powietrzną z brytyjskimi samolotami Sopwith Camel. Richthofen w czasie pościgu za samolotem przeciwnika, dostał się pod ostrzał lecącego mu na ratunek innego Camela, pilotowanego przez Arthura „Roya” Browna. Równocześnie wojska australijskie, zajmujące pozycje w tym rejonie, otworzyły do jego samolotu intensywny ostrzał z karabinów maszynowych Vickers. Richthofen skręcił samolot w kierunku prześladowcy i wówczas został trafiony jednym z pocisków wystrzelonych z ziemi, po czym jego samolot spadł na ziemię za liniami ententy. W wyniku trafienia „Czerwony Baron” zmarł.

Zestaw pozwala na zbudowanie modelu samolotu Fokker Dr.I w dwóch wersjach:

• Fokker Dr.I (Fok. DR.I 425/17), pilot - Rittmeister Manfred Freiher von Richthofen z Jasta 11 (sierpień 1917)
• Fokker Dr.I, pilot - Rittmeister Manfred Freiher von Richthofen (kwiecień 1918)